About me කවුද මේ ?

මේ ඓතිහාසික සම්ප්‍රදායය පිළිබඳව සහ පාරම්පරික ගම්මානය පිළිබඳව කරන විස්තර වලින් ප්‍රකාශිත දැනුම හා ආකල්ප, බටහිර අධ්‍යාපනයෙන් ලැබූ ශික්ෂණය ඇතුව පමණක් බලන්නකුට  නුහුරු විය හැකිය. එහෙයින් ඉවසිලිමත්වන ලෙස ඉල්ලමි.  පැරැන්නන්ගේ අදහස් හා දැනුම එකවරටම බැහැර නොකර විමසා බලන ලෙස ද ඉල්ලා සිටිමි. මේ ලියවෙන දෑ ජනශ්‍රැතිය අධ්‍යයනය , මානව විද්‍යාව, ඉතිහාසය වැනි සමාජ විද්‍යාවක් යනාදී ලෙස සීමාවන් පනවාගෙන  නොලියවෙන බව ද සලකන්න. විශේෂ අවස්ථාවන්හි, මතුවන අවශ්‍යතා අනුව වෙනත් මාර්තෘකා ඔස්සේ ද සාකච්ඡා කරන බව පෙනී ගියත් ඒ සියල්ල ද මේ සම්ප්‍රදායය ස්පර්ශ වෙමින් ලියවෙන දෑ බවට පත්වනු ඇත. 

මහනුවර යුගයේ සමාජ සංවිධානය ගැන හදාරනු පිණිස එම පෙරසිරිත් අදටත් රැකී ඇති තෝතැන්නක් විය හැක්කේ උඩරට ගිවිසුමේ දැක්වෙන විහාර ගමක් හෝ දේවාලගමක් තුළය. උග්ගල් අලුත්නුවර සමාජ සංවිධානයට නවීකරණය වැද්ද ගැනීම වඩා පමා වීමට එහිි භූගෝලීය පිහිටීම ද හේතුවුන බව සිතිය හැකි බවක් ඒ සම්බන්ධ විමසන විට පෙනීයයි. ඒ අවස්ථාව  උග්ගල් අලුත්නුවර දේවාලගමටද ලැබී ඇත. මේ ලියවෙන දෑ  කියවන විට  එ්බව ද ඒත්තු යනවා ඇතැයි සිතමි.

1815 ඇති වු උඩරට ගිවිසුම විවිධ අවස්ථාවල වෙනස් වෙමින් පැමිණ 1870 සම්මත වූ විහාර දේවාලගම් පනත යටතේ ඉඩම් භුක්ති ක්‍රමය ලේඛනගතවිය. එයින් ආවරණය වූ හා විස්තර වන ” රාජකාරි ඉඩම්භුක්තිය” මෙවැනි ජනතාවකගේ ආර්ථික පදනම වේ. මෙහි “රාජකාරි” යනුවෙන් හදුන්වන්නේ දැන් අප දන්නා රජයේ සේවය නොවේ.  එය දේවාලය උදෙසා කෙරෙන පුරාණ සිංහල රජසමයේ ස්ථාපිතව පැවතෙමින් එව සේවයකි. එම සේවය මෙහි ඇතැම් විටක හැඳින්වෙන්නේ “තේවාව” යනුවෙනි.  

ආනාදිමත් කාලයක සිට පැවති විහාර දේවාල ගම්වල මේ “රාජකාරිය ” යන්න පාලනය වන හා ආවරණය වන ආයතන සංග්‍රහය හා මුදල්රෙගුලාසි සංග්‍රහය ලිඛිත එකක් නොවේ.  එය “පෙරසිරිත” නමින් දන්නා සිරිත් විරිත් සමුදායකි.  ඒවා අලිඛිත මුත් ලිඛිත නීතිරීතිවලට වඩා බලවත්ය.  උල්ලංඝනය කිරීම ලෙහෙසියෙන් සිදු නොවන්නකි. හදාරන්නකුට මහත් දුෂ්කරතාවක් ඇතිවන්නේ ද මේ අලිඛිත ස්වභාවයටත් වඩා ඒවා එකිනෙක විමසා අසා ගැනීමට පූර්ණ දැනුමැති කෙනෙකු ද නොමැතිවීමය.  එවැනි අයකු සොයා ගත්ත‍ේ යයි මුලාවෙමින්  කිසියම් රාජකාරි ඇත්තකුගෙන් සෘජුව විමසා බලන විට ලැබෙන පිළිතුරු විශ්වාසනීයත්වයෙන් අඩු බව ඒ අවස්ථාවේම වුවද පැහැදිලි වෙයි. එ් නිසාම ‍දිගු කලක් නිරතවන සහභාගී නිරීක්ෂණයකින් මිස කිසියම් මට්ටමකින් හෝ සෑහෙන අවබෝධයක් ලබා ගැනීම නොහැකි වෙයි.

• මේවා කියවන්නා වූ ඔබ තුළ යම් හෝ කුතුහලයක්,  එහි ගොස් බලන්නට ආසාවක් පහළ වනු ඇති යි සිතමි.

• උඩරට රාජධානියේ පැවති සමාජරටාව, එහි සිරිත් විරිත්,ආගමික ඇදහිලි,  කෘෂිකාර්මික රටාව පිළිබද විවිධ තොරතුරු, කාර්මික නිපැයුම් හා නිෂ්පාදන ක්‍රමශිල්ප හා ඒවායේ ඵලදායකත්වය අදට ඒවයින් ලබා ගත හැකි ප්‍රයෝජන විවිධ ශාස්ත්‍රීය නිපුණතා සහ එකල පැවති අධ්‍යපන රටාව කුලක්‍රමය නිසා ඇතිවූ සමාජ ස්ථරායනය ආදිය ගැනද මෙතෙක් අනාවරණය නොවූ වෙනත් යම්යම් දෑ ගැන කිසියම් අවබෝධයක් මේ උත්සාහය ගැන සැලකිල්ල යොමු කිරීමෙන් ලබාගත හැකිවනු ඇතැයි ද සිතමි.

• සැඟව යමින්, යටපත්ව යමින් තිබෙන, එහෙත්  අදටත් විපුල ඵල ලබාගත හැකි පාරම්පරික ඥාන සම්භාරය(පාරම්පරිකව නිපදවාගෙන තිබූ විවිධ දැනුම් සම්භාරය) අතිමහත් බව මේ හැදෑරීම් කරද්දී මට තේරුම් ගිය වාර බොහෝය. ඒවා තවදුරටත් සොයා බලන්නට කුතුහලයක් ඔබ තුළ ද දැල්වේයයි ද සිතන්නෙමි.

වර්තමානය ඉතිහාසය බවට හැරවිය හැක්කේ එය සිය වසරක්වත් අතීතයට ගිය විටය.  යටත් පිරිසෙයින් අඩ සියවසක්වත් යනතුරු ඉතිහාසය බවට පත්කළ නොහැකිය. ඉතිහාසය පුද්ගලබද්ධ විස්තරයක් වීම අවම තත්ත්වයකට පැමිණීමට එවැනි කාලයක් අවශ්‍ය විය හැකිය.  

මේ අනුව  වසර 50 කට මෙපිට මෙහි මා අතින් ලියවෙන විස්තර හා තොරතුරු වෙත් නම් ඒවා අර්ධ වශයෙන් හෝ පුද්ගල බද්ධ වන බව මා ද  පිළිගන්නා බව සටහන් කරන්නෙමි.

මේ නිසා ඇතුම් විස්තර ඉදිරිපත් කරන විලාසය අනුව  එයින් වශීවී මුව අයාගෙන ඒ දෙස බලා සිටින්නකු සේ ඔබට පෙනීයාම නොවැලක්විය හැකිය. මා ද මේ බිමේ ම ඉපදී හැදී වැඩුනකු බැවින් එසේ වනවා විය හැකිය. පුද්ගලබද්ධතාවෙන් ඉවත්ව විෂය බද්ධව කරුණු දැක්වීමට ගන්නා වෑයම ඇතැම් විටක අසාර්ථක වනු ඇත්තේ එහෙයින් බැවින් ඉවසා වදාරන ලෙස ඉල්ලමි. එවැනි අවස්ථාවක විමතියක් ඇත්වේ නම් මා විමසා බලන්නට කාරුණික වන ලෙස ඉල්ලමි.

නව මූලාශ්‍ර  සොයා ගැනීම මත ඉතිහාසය වරින්වර වෙනස්වීම ස්වභාවය කොටගනී.  ඉතිහාසය යනු සාපේක්ෂ සත්‍යයක් පමණි. 1818 රටේ ඇතිවූ  අරගලය වරප්‍රසාද අහිමි වූ රදළයන් සුළු කොටසක් විසින් ඇති කරන ලද කැරැල්ලක් සේ මුලදී අරුත් ගැන්වුනි. පසු කලක මහාචාර්ය තෙන්නකෝන් විමලානන්ද ශූරීන් වැනි  වියතුන් බොහෝ දෙනකු විසින් අනාවරණය කරගනු ලැබූ නවතම මූලාශ්‍ර  අනුව එය එවැන්නක් නොව සිය පාරම්පරික උරුමය හා සමය වෙනුවෙන් පොදු ජනතාව එක්සිත්ව ගෙනගිය පළමු ජාතික විමුක්ති සටන බව මනාව පැහැදිලි විය.  මෑතක් වනතුරු  සීතාවක රාජසිංහයන් පිළිබඳ පැවති නිගමන දුර්මත බවට පත්වෙමින් මහාචාර්ය රිසිමන් අමරසිංහ ශූරීන් වැනි වියතුන් විසින් සොයා අනාවරණය කරනු ලැබූ මූලාශ්‍ර අනුව සීතාවක රාජසිංහ රජතුමා  අලුතෙන් හදුනාගන්ට  අවස්ථාව ලබා දෙයි.

1950 දශකයේ සිට උග්ගල් අලුත්නුවර ජනතාවගේ දරුවකු වශයෙන් ඔවුන් අතරම හැදී වැඩුනකු වන මට එම ජනතාව පමණක් නොව එහි ගහ කොල සතුන් ද නෑදෑයෝ ‍වැන්න. 1955 පමණ සිට එහි සිදුවූ හොඳ හා නරකද විනෝද ජනක, අද්භූත හා විශ්මය ජනක, ත්‍රාසජනක හා සතුට දනවන සෑම දෙයක් පිළිබදවම දැනුම හා අත්දැකීම්  ලද්දෙමි. කුඩාකල   කිරි අම්මා(මුත්තම්මා)  සමග දේවාලයේ උත්සවයන්ට නිතර යාමටත් එහි අසිරිය මෙන්ම ඒ හා බැදීගිය සම්ප්‍රදා‍යේ අපූර්වත්වය වින්දනයටත් අවස්ථාව ලදිමි. ඇය දේවාලයේ දිග්ගේ නැටුම් ශිල්පිණියකි.  පසු කලෙක  මා ගමෙන් බැහැරව ඉගෙනීමේ යෙදී සිටින අවදියේ දී  මෙන්ම රැකියාවේදී වුවද, පෙරහර ඇතුළු ගමේ උත්සව අවස්ථාවල පැමිණීම අනිවාර්ය පුරුද්දක් වූයේ ගම හා ගමේ කමෙන් මා වශීවී සිටි හෙයිනැයි සිතමි. උපන් ගමේ ගුණ සුවද අන් අයට සේම මටද අමතක කළ නොහේ.  1975 සිට ගුරුවරයකු වූ මා 1992 සිට ගුරු උපදේශකවරයකු හා ආනන්දමෛත්‍රෙය ජාතික පාසලේ නියෝජ්‍ය විදුහල්පති වරයකු ලෙසද, පසුව පූර්ණකාලීන ගුරු උපදේශක ලෙස ද  1998 සිට බළන්ගොඩ ගුරුමධ්‍යස්ථානාධිපති ලෙස ද සිටියත් ගමේ දී සාමාන්‍ය ගැමියකුවී සිටීම මට සතුටක් විය. ඒ සදහා හැකි ප්‍රයත්නයක්ද ගත්තෙමි. එවැනි තත්ත්වයක් ආරෝපණය කරගැනීම  මට ආඩම්බරයක් වූයේ මන්දැයි නොදන්නෙමි. ගමේ දරුවෝ “අයියා” හෝ “මාමා” යනුවෙන් කරන ඇමතීම  මට මහත් ආශ්වාදයකි.  “මා”  ගමට අයත් බව, ගමේම ඒකකු  බව එවැනි ඇමතුමකින් මට පසක්වෙයි. ගමේ ඇත්තකු විසින් “මහත්තයා” හෝ “සර්” යනුවෙන් කරන ඇමතීමක්  ලද සෑමවිට මා ගමෙන් පිටමං කර ඈත්කර දැමූවකුට ඇතිවන කණස්සල්ලක් දැනුදු මා තුළ ඇතිවේ.

මේ ව්‍යායාමයේ අන්තර්ගත දේවල් පැරැන්නන් ඇසුරු කරමින් යම්තරමකින් හෝ ඉගෙනීමටත්, අත්දැකීමටත් මෙසේ ප්‍රකාශයට පත් කිරීමටත් හැකිවීම මාතුළ සතුටක් ඇති කරවයි. පුරාණයේ සිටම ගමේ වැඩ සිටි පූජනීය මහා සංඝරත්නයේත්, මේ පරිශ්‍රය ආශ්‍රිත හැම දේත් ගමත් වෙනුවෙන් මහත් කැක්කුමකින් සිටින රාජකාරි මණ්ඩලය වූ ගමේ වැඩිහිටියන්ගේත්,දේවාලයේ වගකිවයුත්තන්ගේත්  මෙන්ම තරුණ පිරිසගේත්, දරුවන්ගේත් උපකාරයත් අවසරයත්, අනුබලයත් ආශීර්වාදයත්  නිරන්තරව ලැබේ.  ඒ සියලු දෙනා භක්ත්‍යාදරයෙන් සිහිපත් කරමින් කෘතඥතා පූර්වක ස්තුතිය පුද කරමි. හැදූ වැඩූ දෙමාපියන් වෙසෙසින්ම හය හතර තේරෙන අවදියේම මව අහිමිවුවද මවගේ අඩුව ද පුරවාලූ දයාබර පියාණන් ද ඇහැ පෑදූ ගුරුවරුන්ද නමස්කාර කරමි. ඔබේ අදහස් යොජනා සහ චොදනා ද ඊමේල් මගින් හෝ දුරකථනය හෝ තැපැල් මගින්  ලැබේවායි පතමි.

•  නම(Name)                           : එම්.පී.පී.ගුණසිංහ(M.P.P.Gunasinghe)

• ගමේදී නම(Nick name)       : පේමස්(Pemas)

• විද්‍යුත් තැපෑල(e mail)   :

  mppgguna@gmail.com

පසු සටහන්

• මා වෙත විවිධ මාධ්‍යයන් මගින් ලැබෙන ඇතැම් ප්‍රතිචාර වලදී පැහැදිලිවන එක් කරුණක් ගැන ඔබේ කාරුණික අවධානය යොමු කරවනු කැමැත්තෙමි. මෙහි සඳහන් ඇතැම් ලිපි කියවූ අය එය තමන් දැනට අදහන සහ දන්නා  ශාස්ත්‍රයට එල්ල කළ අභීයෝගයක් සේ සිතා කණස්සල්ලට පත්ව වාදයට එළඹීමට තැත් කරති. උදාහරණ වශයෙන් “පාරම්පරික ඥාන සම්භාරය 1” යටතේ ඇති ලිපිය බැලූ ඇතැම් ශාස්ත්‍රවන්තයකු එහි සදහන් දැනුම ගැන ප්‍රශ්න කරන්නට විය. ඒ සෑම ප්‍රශ්නයකටම පිළිතුර ද එහිම සටහන්ව ඇති බව පෙන්වා දුනිමි. ඉන්දියාවෙන් අප වෙත දායාද වූ බොහෝ දෑ වෙයි. ඉතා ඈත අතීතයේ ලැබුණ ඒ බොහෝ දෑ කාලයාගේ ඇවෑමෙන් අපේ සංස්කෘතික වටා පිටාව යටතේ වෙනස් ආකාරයකට ඔපමට්ටම් වෙමින්, වෙනස් කම්වලට බඳුන්වෙමින්,  නිදහස්  නිර්මාණ බවට පත්වී ඇති බවත් ඒ තත්ත්වය භෞතික නිර්මාණ බොහොමයකම පැහැදිලිව දක්නට හැකිව පවතින බවත් ඕනෑම කෙනෙකුට තේරුම් ගැනීම අපහසු නොවේ. ඒ අනුව දායාද වූ භෞතික නොවූ දැනුම් කොටස්ද එසේ වර්ධනය වෙමින් හැඩගැසෙමින් නිවහල්ව වැඩෙන්ට ඇතැයි සිතීම අසාධාරණ නොවේ. ඒ නිසා මේවා අපේ දැනුම සේ අර්ථ දැක්වීම  සාධාරණ ය.

• මේ සටහන එක් කරමින් සංස්කරණය කරන අද දිනය 2014 මාර්තු 17 සඳුදාය. උග්ගල් අලුත්නුවර පෙරහර උත්සවය ගැන විස්තර ලියමින් සිටින දිනයන් හිය.   මෙරටේ  පවත්වන ජාතික උත්සව  අතර ප්‍රමුඛතාව ලබමින් ජාතික මෙන්ම ජාත්‍යන්තර කීර්තියට පත් ඇසළ මහා පෙරහර; මහනුවර දළදා පෙරහර බවට වාදයක් නැත. රොබට්නොක්ස්(1660) ජොන්ඩේවි (1819)වැනි විදේශීය ලේඛකයන්ද මහනුවර පෙරහර මහත් අභිරුචියකින් විස්තර කරති. දසදහස් ගණනින් එ් වටා රැස්වන ජනකායගේ පැවති විනයානු කූල සංවරය ගැන ජෝන්ඩේවි විශ්මයට පත්වෙයි.  මේ ලේඛකයන් දෙදෙනාගේ පොත් සිංහලයට ද පෙරලී ඇත. 

• මෙවැනි සටහනක් තබනුයේ බ්ලොග් ලිපි කියවනු ලැබූ කෙනෙකු  මේ ඇයි? වෙන වැඩ නැතුවද මේ සිරිත්විරිත් උත්සව ගැන ලියන්නෙ ?  මළ මිනී නැගිට්ට වීමේ තියන ප්‍රයෝජනය මොකද්ද? යනුවෙන් විමසමින් මතු කළ අදහස අනුව ඔහු  සිතන විදිහ පෙනෙී ගිය බැවිනි. පාසලේ ඉතිහාස විෂයය අතහැර දැම්මේ මේ මතය ද නිසා වන්නට ඇත. සමාජයීය  ආකල්ප සෝපාලුවට  හේතු සෙවීමේ ව්‍යාපෘතියකට කාලය පැමිණ ඇති බව ඉහත කී විමසුම් කරුවාද මා හා එකඟවීමෙන් දුරකථන සංවාදය නිම විය.

• සමාජයක පවතින සිරිත් විරිත් හා උත්සව එහි උද්‍යෝගිමත් වර්ධනයට අනුබල දෙන්නකි. ආත්මගෞරවයට හා ආත්මාභිමානයට ද මිනිසා ගේ චරිතවර්ධනයට ද ඉවහල් වන්නකි. ඉහත ආකාරයට ප්‍රශ්න කළේ සාමාන්‍ය කෙනෙකු නම් නිහඩවීමට හැකිය. ලොව වෙනත් රටවල් ඉතිහාසය දෙස බලන බවත් සිය උරුමයන් රැකීමට පුදුමාකාර උත්සාහයක් දරමින් සිටින බවත් ; මිනිසා සමාජ සත්වයකු බවත් මේ උගතාට  අමතක වුනේ ඇයි  දැයි කිව හැකිද?